راز آفرینش...

سوگلی من زیبا... راز آفرینش...

اینقدر زیبا ...

باران !

بهانه رفتن !

آه خدای من

ببین این بنده تو...

آه از نهادم بر آورده...

آماده رفتنم

بغض گلویم را می فشارد

می گویم وقت رفتن است

می گوید

بمان ! ؟

بمان ! ؟

باران !

باران می آید

اشک ریزان دور می شوم

اشکهای مرا نمی بیند

او باران را می بیند

سالیانی است ...

تماشاگر باران است

و من بغض در گلو

اشکریزانم

آه

باران

سوگلی من

این قطعه را از من بپذیر

و در دفتر خاطرات خود بنویس

که دیروز

... امروز

که...

در کنج خانه ای

در خلوت یک صبح

باران می آی